Bieten, wortelen, aardappelen, sla, maar ook kruiden en bloemen op een plek waar je het totaal niet verwacht. Naast Literaire Basisschool De Piramide in de wijk Hillesluis ligt een grote moestuin, waarin de leerlingen samen met buurtbewoners groenten verbouwen. Een groene oase tussen speelplein en viaduct. De tuin brengt mensen bij elkaar en leert kinderen omgaan met de natuur.
‘Juf, er zit een worm in de grond en die wil niet weg. Wat moeten we doen?’ Directeur Renée Ketting, verbaast zich er soms over hoe weinig de leerlingen gewend zijn om in de natuur te zijn. ‘Ze vinden veel insecten eng en hebben geen flauw idee waar hun eten vandaan komt. Melk komt uit een vierkante doos, sla uit een plastic zak.’ Het idee om met elkaar een groentetuin te beginnen, was dus zo gek nog niet. ‘De kinderen leren er heel veel van. Om van een zaadje uiteindelijk een eetbare groente te krijgen, daar komt een hoop bij kijken. Maar toen we twee jaar geleden begonnen, was er nog niet zoveel interesse, hoor. Wat dat betreft heeft de actie van Albert Heijn met de moestuintjes een jaar later ons enorm geholpen. Daardoor werden de kinderen enthousiast.’
Samenwerken in de wijk
Het idee voor de gezamenlijke tuin begon allemaal met de herstructurering van het park langs de West-Varkenoordseweg, een groenvoorziening die naast de school eindigt. De wijkbewoners kregen inspraak. ‘Ik heb namens de school zitting genomen in een werkgroep die zich boog over de nieuwe invulling van het park. Het moest een “beweegpark” worden met mogelijkheden voor sport en fitness. We kwamen erachter dat de laatste 100 meter van de groenvoorziening, die pal naaste onze school lag, geen bestemming had. Met elkaar hebben we besloten er een moestuin van te maken die we gezamenlijk zouden gaan onderhouden. Doel was vooral dat wijkbewoners elkaar daar konden ontmoeten. Voor onze school is het een goede manier om verbinding met de wijk te krijgen en tegelijkertijd leerlingen in de praktijk over de natuur te leren.’
Dementie
In dezelfde periode verrees tegenover de school De Beukelaar, een nieuwe locatie van Stichting Laurens voor dementerenden. De stichting bevordert actief het sociale contact tussen bewoners en de buurt en stimuleert de deelname aan lokale activiteiten. Samenwerking met de school lag voor de hand. ‘Belangrijk is dat dementie ontdekt wordt in de wijk. In andere culturen wordt het vaak verborgen gehouden. Stichting Laurens wil erachter komen wie er stil dementeren. Leerlingen uit groep 7 krijgen een cursus over dementie en worden rondgeleid door het huis. Ze kunnen, als ze dat willen, klusjes doen voor de bewoners. We ondernemen ook gezamenlijke activiteiten. De kinderen hebben onlangs op pannenkoekendag een restaurant in de school ingericht waar ze pannenkoeken hebben gebakken voor de bewoners. De bedoeling is dat ze deze zomer met de kinderen uit groep 7 gaan tuinieren. Door de samenwerking leren de kinderen dementie te herkennen en ermee om te gaan. We hopen natuurlijk dat het onderwerp daardoor in hun familie meer bespreekbaar wordt.’
Tuinjuf
Twee jaar geleden is de moestuin aangelegd. Het vergde behoorlijk wat voorbereiding. De werkgroep zorgde voor financiering om de tuin aan te kunnen leggen. Een grote bouwmarkt uit de buurt zorgde voor 65 vierkante bakken die gevuld moesten worden met compost. Renée: ‘We hebben twee vrachtwagens compost besteld. De jongens van groep 8 hebben op hun vrije zaterdag geholpen om de bakken te vullen.’ Via Moestuinman, een initiatief van Max de Corte die zich in Rotterdam inzet voor (buurt)moestuinen, stadslandbouw en voedselbossen, kwam de school in contact met Iris Adric, de tuinjuf die op dinsdag- en donderdagmiddag lesgeeft en verantwoordelijk is voor het onderhoud. ‘We kunnen haar voor een aantal uren inhuren met geld van “Leren loont”, een project van de gemeente. Het eerste jaar kreeg iedere groep een paar bakken. Daarna hebben we ervoor gekozen om alle peuters van de nulgroepen te laten tuinieren. Alle andere kinderen kunnen zich inschrijven via de leertijduitbreiding. Sommige kinderen zijn zo enthousiast dat ze vorig jaar zelfs in de zomervakantie terugkwamen.’
Pompoensoep
De tuin is dit voorjaar verplaatst, uitgebreid en er is een schuur neergezet voor het materiaal. ‘We zijn een klein stukje opgeschoven, omdat we daar konden uitbreiden. We hebben nu in totaal 1200 vierkante meter, verdeelt in overzichtelijke stukjes. Elke groep markeert zijn stukje met een naambordje. Het deel voor de bewoners van De Beukelaar wordt deze zomer aangelegd en er komt nog een koude kas bij.’ Renée merkt dat het enthousiasme niet alleen bij de kinderen toeneemt, maar ook bij de ouders. ‘Dit jaar hebben zich maar liefst zeven ouders ingeschreven om mee te helpen. Veel mensen kennen het kweken van groenten en kruiden toch nog van vroeger. En het leuke van een moestuin is natuurlijk ook dat er geoogst moet worden. Daarmee kun je ook weer van alles samen doen. De kinderen hebben al pompoensoep gemaakt en echte calendulazalf van goudsbloemen.’ Renée vindt het mooi om te zien hoe het braakliggende terrein naast haar school zich langzaam ontwikkelt tot een mooie tuin, niet alleen met groenten en kruiden, maar ook met bloemen die weer zorgen voor bijen en vlinders. ‘Het is erg leuk om te zien met hoeveel plezier de kinderen erin bezig zijn en het is nog leerzaam ook. Als we hiermee het contact met en tussen de wijkbewoners ook nog kunnen stimuleren, dan hebben wij ons doel bereikt.’