Stichting BOOR bestaat tien jaar! Daarom staat er heel 2018 een leerling van 10 op de cover. Dit keer: Delano Mouthaan. Hij zit op Mytylschool de Brug, kan een beetje rappen en weet al precíes wat hij later wil worden!
Maandagochtend, 11.00 uur. Er heerst een ontspannen bedrijvigheid op Mytylschool De Brug aan de Rotterdamse Bergsche Plassen. De lessen zijn in volle gang. Af en toe worden er kinderen opgehaald voor fysio- of ergotherapie of voor logopedie - de school werkt nauw samen met Rijndam revalidatiecentrum dat in hetzelfde pand huist.
Manon Contant, één van de vier juffen van Delano Mouthaan, verwelkomt ons met een gulle glimlach bij de receptie. “Delano heeft het al de hele dag over jullie komst” zegt ze. “Hij heeft er zo’n zin in!” Ze gaat ons voor naar groep zeven en laat onderweg niet na een kleine tour te geven. Langs het zwembad, onderdeel van het revalidatiecentrum, met tillift en een in hoogte verstelbare bodem. De aangepaste lokalen, poortjes bovenaan de trappen. We nemen zelfs een kijkje op de speelplaats; de zandbak is zo gemaakt dat kinderen in een rolstoel aan kun schuiven en met de schepjes en emmertjes kunnen spelen. In de schuur staan de skelters, in de verte zien we een voetbalveld.
Een school voor lichamelijk en meervoudige gehandicapte kinderen van 4 tot 20 jaar, dat is wat De Brug is. Voor de basisschoolleerlingen is er zowel zml- als normaallerend niveau. Het VSO voorziet in een onderwijsaanbod voor leerlingen van zml-niveau tot diplomagericht (VMBO-HAVO). Delano zit op normaallerend niveau. Hij is al opgestaan uit zijn stoel als hij de juf met zijn bezoek aan ziet komen.
Presentatie
Delano zit al vanaf de kleuterklas op De Brug. Hij heeft het naar zin in en zou ‘nergens liever willen zijn.’ Hij gaat straks een presentatie houden, vertelt hij als we het rijk alleen hebben. We hebben ons in het kantoor van de juf genesteld. Met aandachtige ogen neemt de jongen ons op, nieuwsgierig naar alle vragen die hem nog gesteld gaan worden; het is immers een ‘interview’, vertelde de juf, en dat maak je niet elke dag mee. Hij is weer in zijn rolstoel gaan zitten, nadat de fotograaf hem vroeg of hij in of uit zijn rolstoel op de foto wilde.
“Die presentatie heb ik om 13.00 uur”, vertelt Delano. “Ik ga vertellen over wie ik ben, wat ik heb meegemaakt, hoe mijn leven er uitziet. Alle kinderen moeten presenteren, deze week was ik aan de buurt.”
Zijn levensverhaal dus? “Ja, want ik heb best wel veel meegemaakt. Na mijn geboorte was er ‘iets’ mis, dat zagen ze in het ziekenhuis gelijk, maar ze wisten toen nog niet wat het was. Ik was als een popje zo klein, zeggen mijn ouders. Ik moest de couveuse in - dat was heel spannend, want er was een kans dat ik doodging. Gelukkig is dat niet gebeurd! Ik kon niet zelf eten en drinken, niet ademen. Ik had allemaal slangetjes. Toen ik eindelijk naar huis mocht kreeg ik een virus, moest ik wéér blijven.”
Busje
Delano werd geboren in Krimpen maar woont nu alweer een paar jaar in Lekkerkerk - elke ochtend iets na achten haalt het busje hem op. “Op deze school kom je als je een handicap heb”, legt hij uit. “Zoals ik. Of als je moeite hebt met leren, maar dat heb ik niet. Er is hier ook logo, ergo, fysio… ik zit op fysio. Dat heb ik toevallig vandaag.”
Inmiddels kan Delano redelijk goed lopen. Ook langere stukken en trappen - het enige waar hij nog hulp bij nodig heeft, is bijvoorbeeld drinken inschenken - maar lange tijd was niet zeker of hij ooit zo ver zou komen. “Toen ik 5 was, zeiden ze ook dat ik een kans had om weer helemaal goed te lopen. Toen die behandeling ineens toch niet mogelijk was, was ik heel verdrietig. Inmiddels kan ik het wel. Ik heb een operatie gehad om mijn verrekte spieren weer goed te krijgen - dat is nu stabiel. Daar ben ik heel blij om, maar ik ga niet meer hopen op nog beter. Ik ga pas juichen als ik zekerheid heb.”
Lil Kleine
Op de vraag waar Delano goed in is, antwoordt hij: spelling en rekenen. Maar zijn echte talent belooft hij, zit ‘m niet in schoolvakken. Wel in gamen én in zingen. “Marco Borsato, Ali B, maar ook Lil Kleine en ‘stoere gangsterrap’”, somt hij op. “Soms van die vieze teksten.” Hij lacht even. “Ik kan al een beetje rappen.”
Vanmiddag heeft hij weer fysio. Inmiddels loopt hij al 28 minuten op de lopende band, onder begeleiding van de aardige fysiotherapeute. Een hele prestatie! “Dan mag ik altijd mijn eigen muziek uitkiezen. Ik kies straks weer Lil Kleine en tijdens de training zing ik mee! Dat geeft me kracht.”
Youtube
Thuis heeft Delano twee jongere broers en twee honden. In Lekkerkerk heeft hij een vriendje met wie hij soms afspreekt, maar de meeste kinderen kent hij van school. “En die wonen niet in de buurt. En de kinderen uit de buurt ken ik niet, want die gaan weer om met kinderen van hun eigen school.” Het is jammer, zegt hij, maar echt deren doet het hem niet. “Ik zit heel vaak te gamen met mijn broers. Op de iPad of de Playstation. Op youtube kijk ik vaak naar gamers, zoals Enzo Knol maar ook andere bekende youtubers uit Nederland of het buitenland. Zij streamen als het ware hun games en zetten dat online - heel leuk om naar te kijken als ze het mooi doen en ook inspirerend.”
Wat Delano gaat doen, weet hij ook al: “Ik denk dat ik zelf youtuber ga worden. Dat ik er ook geld aan ga verdienen. We spelen nu ook al veel games, maar vaak dezelfde. Als je er geld mee verdient, kun je meer spellen kopen en krijg je ook meer variatie op je kanaal. En dan verdien je weer meer geld en kun je weer meer spellen kopen. Snap je?” Vlogger worden wil hij pertinent niet: “Dan moet je de hele tijd aan mensen vragen of ze in de vlog mogen - dat lijkt me irritant. Laat mij maar lekker gamen.”
We moeten er een eind aan breien. Delano moet nog op de foto en wil daarna nog even genieten van de welverdiende lunchpauze. Dan is het alweer tijd voor zijn presentatie!