De Blijberg International aan de Graaf Florisstraat is net een bijenkorf op de dag dat we locatieleider Lorraine Boyle spreken. Kinderen zwermen in grote getale de deur uit. “Ze gaan oefenen voor een theaterstuk voor mijn afscheid” vertelt Lorraine met een glimlach. “De hele school! Maar daar mag ik verder he-le-maal niks van weten, dus meer informatie heb ik niet.”
Het is bijna zover: na 23 jaar directeur te zijn geweest van de Blijberg international, gaat Lorraine eind van dit schooljaar met pensioen. “Ik heb er twee jaar voor nodig gehad om aan het idee te wennen” vertrouwt ze ons toe. “ Ik zou eigenlijk vorig jaar al stoppen, maar ik kón het gewoon niet. Ik had het gevoel dat ik nog iets af moest maken.” De afgelopen twee schooljaren heeft Lorraine veel geïnvesteerd in de organisatiestructuur en het managementteam. “Met een gerust hart kan ik zeggen: ik laat de school in vertrouwde handen achter. Er is ook een nieuwe directeur, die na de vakantie begint. Ik mag het loslaten.”
Lorraine kwam 23 jaar geleden vanuit Glasgow naar Rotterdam en vond een baan als leerkracht op de Blijberg international. “Ik was al een paar jaar directeur geweest van een basisschool in Schotland, dus ik was erg benieuwd hoe ik het zou vinden om weer voor de klas te staan. Ik kan je eerlijk zeggen: ik vond het geweldig. Het was fantastisch om met de kinderen aan de slag te gaan en hen nieuwe dingen bij te brengen.” De internationale afdeling van de Blijberg bestond in die tijd nog maar uit twee groepen. Inmiddels is de school uitgegroeid tot een omvang van 262 leerlingen. “Het begon bij mij na een paar jaar te kriebelen om toch weer iets te doen op directieniveau, en die kans kreeg ik.” vertelt Lorraine. Binnen twee jaar zat ze voor een deel van haar tijd op de directeursstoel, niet lang daarna werd ze locatiedirecteur.
Hechte gemeenschap
De Blijberg International is een openbare basisschool van BOOR voor kinderen van ouders uit het buitenland die tijdelijk werken in of rond Rotterdam. De meeste leerlingen blijven enkele jaren op de school, bijna geen enkel kind doorloopt de hele basisschoolperiode in Nederland. Toch vormt de school een hechte gemeenschap, waar zowel ouders als leerlingen een thuis vinden. Als Lorraine vertelt over haar school, haar team en haar leerlingen beginnen haar ogen te stralen. “Het moeilijkst én mooist is het omgaan met alle verschillende culturen. We hebben hier 42 verschillende nationaliteiten. Op het schoolplein spelen kinderen van moslims, christenen, katholieken en israeli’s samen. Respect is de belangrijkste kernwaarde binnen onze school. Toen de overheid een paar jaar geleden met die anti-pestprogramma’s kwam, dachten wij: hoezo pesten? Dat komt bij ons niet voor. Elk kind weet wat het betekent om de nieuweling te zijn en zal een ander helpen.”
Ook al blijven kinderen maar kort, op de Blijberg International maken zij altijd kennis met Rotterdam. “Door een uitje naar de kinderboerderij bijvoorbeeld. Dat is echt bijzonder voor een kind dat uit bijvoorbeeld midden China komt! Ik zal ook nooit die ene jongen vergeten uit Zuid Amerika, die bij ons voor het eerst sneeuw meemaakte. Het was werkelijk magisch.” De school biedt de ouders Nederlandse lessen aan. “Ouders zijn dol op Rotterdam. We maken zulke leuke dingen mee. Laatst hadden we een Angolese familie, waarvan de kinderen meegingen op een uitje naar het Maritiem Museum. De kinderen kwamen zo enthousiast terug, dat het volgende weekend de hele Angolese ambassade naar het museum is geweest!”
Kwaliteitseisen
Het onderwijs van de internationale school moet aan dezelfde eisen voldoen als van Nederlandse scholen. Dit schooljaar kwam de Inspectie op bezoek. “De inspecteur was erg onder de indruk van de leerlingen. Zij zijn beleefd en respectvol, ze kunnen zich goed uitdrukken. De Inspecteur zei dat hij bijna van zijn stoel viel omdat ze helemaal niet bang waren en zo keurig ‘bedankt’ zeiden bij alles wat hij vroeg.” De school maakt voor het onderwijs gebruik van het IPC – International Primary Curriculum. Dit is een methode die de zaakvakken en creatieve vakken via een overkoepelend thema aan elkaar verbindt. Leerlingen leren zo verbanden te zien en te leggen tussen de vakken onderling, nemen actiever deel aan het onderwijs en leren denken vanuit verschillende invalshoeken.
De resultaten van de school worden vergeleken met kinderen uit Engeland die dezelfde toetsen hebben gedaan als hun leeftijdsgenoten. Lorraine: “Dat geeft een betrouwbaar beeld. Als we zien dat kinderen steeds boven het gemiddelde presteren, krijgen zij ander werk. Dat is bij ons bijvoorbeeld het geval bij rekenen. We passen de onderwijsinhoud aan op de leerlingen die we in huis hebben.” In de visie van Lorraine ontwikkelen kinderen zich pas goed als je de juiste omstandigheden voor hen creëert. “Je moet een orchidee niet in een vijver zetten. Onderwijs is het paspoort voor de kinderen. Juist omdat we hen soms maar kort bij ons hebben, willen we geen minuut verloren laten gaan. De leerlingen weten hoe belangrijk het is. We geven hen een droom, laten hen het grote plaatje zien. Ze zijn gemotiveerd, en daarom lukt het leren ook.”
Toegewijd team
De school investeert veel in teamontwikkeling. “Dat moet ook wel, want we vragen veel van de leerkrachten. Zij ontwikkelen samen het curriculum, op basis van ervaring en wat zij aan kennis opdoen vanuit de theorie. We doen veel online cursussen. De meeste leerkrachten zijn afkomstig uit andere landen, een enkeling uit Nederland. Ze spreken bijna allemaal meerdere talen.” De leerkrachten moeten vaardig zijn in ‘translanguaging’. Dit is een manier van lesgeven waarbij er in een meertalige klas gewisseld wordt tussen verschillende talen. “We maken gebruik van ieders eigen moedertaal, zowel van leraren als van leerlingen. De gedeelde taal is het Engels. Je kunt hier op school niet zonder kennis van meertaligheid. We hebben leerlingen uit de hele wereld, sommigen zijn nog nooit naar school geweest of kennen geen woord Engels. Ik moet zeggen dat Google Translate ons leven ook echt positief heeft veranderd; vóór Google Translate moesten we het soms van alleen handgebaren hebben!”
Toekomst
Wat Lorraine gaat doen na haar pensioen ligt nog open. “Ik ga in ieder geval vaker naar mijn dochter en kleinzoon, die in Schotland wonen. En verder zie ik het wel. Een van de ouders van school kwam laatst naar me toe. Hij vroeg ‘Mag ik je handpalmen zien?’. Hij bekeek de ene hand en zei ’23 jaar geleden nam je een grote beslissing. Dat was niet makkelijk.’ Vervolgens pakte hij mijn andere hand en zei: ‘Pensioen gaat voor jou maar een heel korte tussenpauze zijn’. Ze lacht hardop. “We gaan het zien!”