‘Soms heeft iemand stinkvoeten,’ zegt Jill.
‘Maar de deuren staan altijd open,’ aldus Yaz, ‘dus die geur verspreidt zich snel.’
Op hun sokken lopen de twee beste vriendinnen door Openbare Montessoribasisschool De Mare in Rotterdam-Zuid. Het sokkenbeleid houdt de vloerbedekking schoon. Ook maken de leerlingen opdrachten op kleden op de grond.
‘Het voelt huiselijk,’ zegt de ene vriendin.
‘Eigenlijk moeten we pantoffels aan,’ volgens de ander. ‘Maar die van mij zijn te klein.’
‘Respect is belangrijk,’ zegt Jill.
‘Je moet leuk met elkaar omgaan,’ vult Yaz aan.
De twee tieners uit groep B8 kennen elkaar sinds hun derde, zijn overburen, zitten naast elkaar in de klas en vullen elkaars zinnen aan.
‘We kletsen de hele dag.’
‘De meester wordt af en toe gek van ons.’
‘Soms worden we ook gek van elkaar.’
Ze wijzen hun klaslokaal aan. Een jongen zeemt de ramen. De grote schoonmaak is onderdeel van de les. In de gang oefent een groep leerlingen de verkeersregels. Eén van hen speelt voor docent. Volgens Jill is het een goed voorbeeld van het Montessorionderwijs. Het oefenen gebeurt zelfstandig en de meester helpt wanneer er vragen zijn. De jongen roept dat de twee vriendinnen moeten nablijven. Yaz duwt een deur open.
‘Grapjes,’ zegt ze.
‘Zijn altijd leuk,’ aldus Jill.
Het Montessorionderwijs laat kinderen vrij. Het gaat ervan uit dat een kind zelf actief is bij zijn ontwikkeling naar zelfstandigheid. Onnodig ingrijpen van volwassenen bemoeilijkt dit proces. Soms heeft Yaz moeite met rekenen. Op zulke momenten schiet de meester te hulp en is er extra bijles tijdens schooltijd. Dat kan voor rekenen, maar ook voor gedrag.
‘Respect is belangrijk,’ zegt Jill.
‘Je moet leuk met elkaar omgaan,’ vult Yaz aan.
Voor de twee voelt school nooit als school. Volgens hen krijgen vriendinnen op andere scholen meer huiswerk en moeilijkere stof.
‘Die vinden school vaak niet leuk.’
‘Terwijl ik kan denken ‘nu weet ik alles wel’. Vervolgens leer ik toch iets nieuws.’
‘Wij leren spelenderwijs.’
Dat gebeurt via het Montessorimateriaal. Met concrete voorwerpen en materialen worden abstracte begrippen duidelijk gemaakt. De bruine trap leert lengtematen, het ruw-gladplankje nieuwe woorden door hen te voelen, de deelbak staartdelingen en aan de hand van een poster leren de scholieren zinsontleding. Op De Mare voelt leren nooit als leren.
‘Hierdoor denk ik meer na over het verleden,’ zegt de één.
‘En ik over de toekomst,’ aldus de ander.
De ene vriendin gaat naar het gymnasium, de ander naar het mavo.
‘Het is ook wel goed,’ zegt Jill.
‘Voor onze ontwikkeling,’ zegt Yaz.
‘Dan leren we om zonder elkaar te leven.’
‘Het wordt wel huilen straks.’
‘Dat moest ik vorig jaar al.’
Doordat de klassen uit drie leerjaren bestaan, namen de twee vorig jaar afscheid van hun vriendinnen in groep 8. Via hen horen zij nu hoe het er op de middelbare scholen aan toe gaat. De verschillende leerjaren in één klaslokaal hebben hen veel geleerd, vertellen de tieners.
‘Hierdoor denk ik meer na over het verleden,’ zegt de één.
‘En ik over de toekomst,’ aldus de ander.