Rayan (6) zit in groep drie op De Gouden Griffel, een openbare literaire basisschool in Hillesluis. Hoewel hij lezen en schrijven best leuk vindt, is voetbal hetgeen dat zijn hartje sneller laat kloppen. Die ene keer dat de lamp in de woonkamer bíjna sneuvelde? “Mama werd niet eens boos.”
Een zonnige vrijdagmiddag in Hillesluis. We hebben een afspraak op De Gouden Griffel, een Openbare Literaire Basisschool in de wijk. En niet zomaar een basisschool. Delen van de week krijgen leerlingen hier les van vakleerkrachten, bijvoorbeeld op het gebied van taal, Engels, handvaardigheid en spel- en bewegingsonderwijs. Terwijl wij wachten, maken leerlingen van groep acht in de hal een striptekening. De vakdocent doet haar best orde te houden in de uitgelaten groep, zonder het enthousiasme te temperen.
Ouders krijgen handvaten om het (voor)lezen thuis een extra impuls te geven
Het werken met vakleerkrachten is niet het enige waar De Gouden Griffel zich in onderscheidt. Dit is te zien aan de talloze boeken en boekposters die in elke kast, op elke plank en in elke hoek - zelfs achter vitrines - te vinden zijn. Van Dikkie Dik en Kikker tot aan de verhalen van Paul van Loon en Carry Slee. Een literaire basisschool: dat betekent dat de school extra aandacht besteedt aan taal, lezen en woordenschat. Er worden soms illustrators en schrijvers uitgenodigd en leerkrachten krijgen extra scholing op dit vlak. Ouders krijgen verschillende handvaten om het (voor)lezen thuis een extra impuls te geven. Ook Rayan uit groep drie, die vandaag voor de cover op de foto gaat, volgt as we speak een les creatief schrijven.
AUW
Daar is ‘ie dan: Rayan. Samen met de onderwijsassistente komt hij aanlopen. Onder een dikke bos haar en het hoofd nog iets gebogen, neemt een paar ogen ons verlegen maar belangstellend op.
Hoe vindt hij het, om vandaag op de foto te gaan? “Leuk.” Rayans mondhoeken krullen zich langzaam op tot een stralende glimlach. Hij zit hier nog niet zo lang op school, vertelt hij desgevraagd als de juffrouw weg is. “Pas toen ik naar groep drie ging, kwam ik hier.” De les creatief schrijven was net afgelopen toen hij de klas verliet. De ‘au’, heeft hij vandaag geleerd. Hij doet het voor met zijn wijsvinger. A. En dan U. “Van auw, als je valt en je pijn doet. Maar ook van pauw.” Moeiteloos schrijft Rayan een moment later zijn naam uit.
Veel liever praat de kleine Rayan over voetbal. Dat speelt hij altijd en overal, het liefst natuurlijk met een bal maar als die even niet voorhanden is, pakt hij gewoon de telefoon van papa. Dat doet hij meestal al 's Morgens vroeg. “Ik word vaak vroeg wakker en dan ga ik in het grote bed liggen.” Hij kent de code om papa’s telefoon te ontgrendelen en weet de app te vinden. “Als mijn vader dan wakker wordt, zegt hij: ‘Zo, Rayan, jij kan écht heel goed voetballen!’”
Het WK voetbal van dit jaar volgde hij op de voet. Erg partijdig voor een land was hij niet; Rayan staat achter de spelers. Messi, Ronaldo, Mbappé maar ook Neymar, Hakimi en Ziyech zijn zijn helden. In het weekend gaat hij vaak naar De Kuip om te spelen of om te kijken en elke week stapt hij met zijn broer van zeventien in het vliegtuig naar Parijs of Barcelona om zijn grote idolen te ontmoeten…. Echt? Hij haalt stralend zijn schouders op. Misschien niet elke week. Hij had er laatst over gedroomd. Maar wát graag zou hij de voetbalhelden die op grote posters in zijn kamer hangen in het echt ontmoeten!
En school? School is nuttig, vindt Rayan. Taal heb je immers nodig om je contract te kunnen lezen en te ondertekenen.
Contract tekenen
Zelf spelen doet Rayan natuurlijk ook, vertelt hij als we samen de school afstruinen op zoek naar een bal waarmee hij straks op de foto kan. Op veldjes, op het schoolplein en soms ook met zijn broer in de woonkamer. Dat ging laatst bijna mis. Op het nippertje bleef de staande lamp in evenwicht. “Mijn moeder was niet zo heel boos maar toen moesten we wel buiten spelen.”
Op een dag, als hij goed genoeg blijkt te kunnen spelen, wil Rayan zelf bij een club voetballen. Welke club dat wordt? Dat hangt van de directeur af, besluit de kleine man verstandig. “Hopelijk PSG of Barcelona.. Feyenoord zou hij ook goed vinden - als hij maar kan voetballen.
En school? School is nuttig, vindt Rayan. Taal heb je immers nodig om je contract te kunnen lezen en te ondertekenen. En rekenen is handig als je wilt zien welk bedrag er maandelijks op je rekening wordt bijgestort. Hij gaat dus graag naar school, mits er maar genoeg tijd over blijft om een balletje te trappen.
Onder grote belangstelling wordt de foto van Rayan gemaakt. School is uit, kinderen met hun jassen aan en rugzakjes om staan met hun neus tegen het glas gedrukt om te zien wat er voor de cameralens gaande is. Plotseling weer verlegen voert Rayan zijn baltrucjes uit.
Even later pakt hij zijn jas van de kapstok en loopt met zijn rugzak voor zich door de lege gangen naar buiten. Papa staat al te wachten en we zien meteen van wie Rayan de stralende glimlach heeft. Met zijn vaders arm om zijn schouder loopt de jonge voetballer de straat uit, naar huis. Wij kunnen wel raden wat hij de rest van de middag zal gaan doen.