Vrijdagavond 14 juni 2019, iets voor zeven uur. Groepjes mensen staan voor de deur van sporthal Alexander in deelgemeente Prinsenland. Anderen parkeren hun fiets of auto en lopen richting de voordeur. Een veelzijdigheid van mensen en een vrolijk geheel dankzij de gekleurde shirts die ze dragen. De welbekende sporthalgeluiden klinken, rumoer en kletterende ballen. De hal is vol met sporters die zich opwarmen. Een enkeling haast zich naar de kleedkamer om zich in het wedstrijdshirt te hijsen. Aan de zijkant van het veld staat de toernooileiding er ontspannen bij. Nog een paar minuten voordat het fluitsignaal van de eerste wedstrijden luidt en daarmee de start van het jaarlijkse BOOR-volleybaltoernooi.
Sinds 2002
“Volleybal, een activiteit voor iedereen”, vindt Joekjan Howeler (45), directeur van Daltonschool De Margriet. Zo’n twintig jaar geleden was hij leerkracht op de Jan Prins. Een openbare Montessori basisschool van BOOR in hartje centrum. Af en toe werd er met collega’s gevolleybald, maar het was geen vast gegeven. Joekjan en collega-leerkracht Mascha Stolk, inmiddels directeur van BOOR-basisschool Kruidenhoek, vonden dat het anders kon. Hun inschatting was juist, want sinds 2002 is er ieder jaar een toernooi. Klein begonnen, maar inmiddels uitgegroeid tot een spektakel en een begrip binnen de stichting. Al zeventien jaar lang, op de eerste vrijdag na Pinksteren klinkt het fluitsignaal en gaat de bal om 19.00 uur de lucht in.
Gezelligheid en plezier
De wedstrijden van de eerste speelronde zijn in volle gang. Goede scores voor de ene helft van de teams, minder goede scores voor de andere helft. Het mag de pret niet drukken. De stand is bijzaak. Het is gezellig en het plezier spat ervan af. Deelnemers lachen vanwege eigen stommiteiten, zoals het faliekant missen van een bal of het struikelen over eigen voeten, en om grappen van het ene team als ze het andere team op het verkeerde been willen zetten.
Per school mag één team zich opgeven waardoor er een breed deelnemersveld ontstaat. Scholen uit het primair, voortgezet en speciaal onderwijs van BOOR spelen mee. Ook laten de medewerkers die werkzaam zijn op het bestuurskantoor zich van hun sportieve kant zien. Alles wordt in goede banen geleid door de toernooileiding. De laatste jaren pakt het team van De Margriet dit op. In de jaren daarvoor waren het de medewerkers van Jan Prins. “Alles gaat als vanzelf”, legt Joekjan uit. “We hebben sinds de start hetzelfde concept, dus alle deelnemers weten precies hoe het werkt. Bijvoorbeeld dat ieder team ook een scheidsrechter aandraagt. Dankzij de toernooileiding loopt de avond in goede banen, zij houden het overzicht.”
Het stokje overgenomen
Joekjan heeft vier jaar geleden, kort nadat hij aan de slag ging als directeur op De Margriet, het stokje overgedragen aan Marc Labordus (37). De sportfanaat is in 2006 gestart als gymleerkracht op De Margriet en werkt daar nog altijd met veel plezier. “Daarnaast werk ik ook op de Jacob Maris”, een andere Montessori basisschool van BOOR. Volleybal is niet perse zijn sport. Zijn schoenen verraadden het al, Marc is basketballer. Hij traint en speelt meerdere dagen van de week en is ook regelmatig te vinden in het krachthonk. Toen Marc na zijn opleiding startte als gymleerkracht, inmiddels dertien jaar geleden, bestond dit toernooi al. “Vanaf het moment dat Joekjan op De Margriet ging werken ben ik hem gaan helpen. Inmiddels heb ik de organisatie op me genomen, geweldig om te doen.” En dan sprint hij weg, er is een geblesseerde. “Even ijs halen”, roept hij nog snel.
En de winnaar is
Na de eerste speelronde is duidelijk welke teams gaan strijden voor de winst en welke teams hun best gaan doen om niet op de laatste plek te eindigen. Tijdens de tweede en allesbepalende speelronde is de spanning om te snijden. Wanneer ieder punt telt komt het fanatisme naar boven, want de titel is gewild. Een jaar lang faam én als toernooiwinnaar van 2019 gegraveerd worden in de Henk Koedood Bokaal. “Deze wisselbokaal is er sinds 2006 en vernoemd naar Henk Koedood,”, vertelt Joekjan. “De fanatieke directeur was elk jaar met zijn team van OBS De Boog aanwezig op het toernooi en na zijn overlijden, hebben we het toernooi naar hem vernoemd.”
De laatste seconden tikken weg en dan is het gedaan, de scheidsrechter geeft het eindsignaal. Alle teams hebben alles uit de kast gehaald. De toernooileiding kan de punten gaan tellen. Eenmaal in de kantine klimt Marc, die naast het organiseren ook met zijn collega’s van De Margriet heeft meegedongen naar de titel, op de bar. Hij weet welke school toernooiwinnaar is en hij gaat het verlossende woord geven. Alle aanwezigen kijken met vragende ogen naar de gymleerkracht. De glazen blijven een moment staan en de bitterballen blijven een moment liggen, het is stil. Voor heel even. Tot Marc benoemt dat De Kameleon toernooiwinnaar is, want dan breekt het gejuich los. De sportieve basisschool mag zich een jaar lang kampioen noemen. En Marc, hij kan terugkijken op wederom een geslaagd toernooi. Zoals een echte sporter betaamt, blikt hij al vooruit: Lukt het de kampioen om de titel met succes te verdedigen in 2020? We weten het op 5 juni, de eerste vrijdag na Pinksteren.