Stichting BOOR bestaat tien jaar! Daarom staat er heel 2018 een leerling van 10 op de cover. Deze editie is dat Maya, die op haar tiende al leerling is van het Erasmiaans. Hoe ziet de wereld er door haar ogen uit?
Dit schooljaar begon de tienjarige Maya Moerman op het Erasmiaans Gymnasium in Rotterdam en daarmee is ze één van de jongste leerlingen op school. Een onvermijdelijke maar desondanks spannende stap, zowel voor Maya als haar ouders.
Moeder Marion ruimt net de tafel af als we binnenkomen voor het interview met Maya. Een vertrouwde Hollandse spruitjeslucht hangt nog in de woonkamer. Terwijl Maya’s zusje Eden (8) naar boven wordt gedirigeerd voor een bad, komen de koffie en Bastogne koeken op tafel. Maya zit alvast in de fauteuil, een nieuwsgierige, opgewekte blik in haar ogen, klaar voor het grote interview. Maar niet voordat ze een stukje op de piano heeft laten horen.
‘Heel goed’, antwoordt ze op de vraag hoe het met haar gaat. Hoe dat komt? Niet in de laatste plaats doordat ze het naar haar zin heeft op school. “Vandaag had ik Grieks en wiskunde. Dat zijn mijn favoriete vakken, net als Frans. Maar eigenlijk vind ik alles leuk.”
Stomme spelletjes
Zo is het helaas niet altijd geweest. ‘Saai’, herinnert Maya zich de kleuterklas, en dan met name de ‘stomme spelletjes’. Vader Eward voegt zich bij het gesprek: “Als ze dan thuiskwam zagen we al aan haar gezicht dat het mis was. ‘We moesten weer in de poppenhoek’, zei ze dan.”
De term hoogbegaafd was toen nog niet gevallen. Wel merkten ouders dat hun oudste dochter anders en sneller was dan andere kinderen. “Haar frustratie was heel tastbaar. Ze sliep slecht, zat slecht in haar vel. Ik zie mezelf nog zitten op het strand in Zeeland: het was de zomervakantie vlak voor ze naar de basisschool ging. Ze was net vier, nu ging het echte leren beginnen volgens Maya, dus geen zandkastelen maar tafels moesten het worden; zaten we ineens de tafels van 1 tot en met 7 te oefenen! Ze verraste ons allemaal toen ze voor de herfstvakantie van groep 1 had leren lezen. We werden voortdurend ingehaald door de praktijk.”
Uiteindelijk verwees de huisarts het gezin door naar een multidisciplinair kindercentrum. Hoogbegaafd, luidde de conclusie. “We wisten niet wat het inhield, zijn veel gaan lezen en praten op school. Maar voor hun was het ook nieuw...”
Chinees
Halverwege het laatste kleuterjaar ging Maya naar groep 3. In groep 5 deed ze het rekenwerk van groep 7, eenmaal in groep 7 was ze al klaar met het werk van groep 8. Maya: “Ik ben toen wel in mijn oude klas blijven zitten, met de kinderen kon ik namelijk goed opschieten.”
Vanuit haar plusklas kwam het voorstel om nóg een jaar te versnellen en door te stromen naar een gymnasium.
“Ja, dat was heftig”, lacht Eward. “Willen we dit, zijn we voorbereid, is ze er sociaal klaar voor; die vragen hebben we onszelf gesteld. Het was ook nog eens vlak voor alle open dagen. We hadden weinig tijd voor een moeilijk besluit.”
Terwijl haar ouders zich graag door hun dochters reactie wilde laten leiden, werd Maya van elke open dag even enthousiast. “Ik vond alles leuk, het kon mij niet snel genoeg gaan! Wel wilde ik heel graag Chinees leren. Van de zes scholen die we bezochten waren er twee die dat als mogelijkheid hadden.”
“Maar we zochten uiteraard ook naar een school die ervaring had met jonge leerlingen”, zegt Eward. “Dan zou het voor Maya misschien makkelijker zijn om vrienden te maken, dachten we.”
Dat bleek het geval op het Erasmiaans Gymnasium. “Hier zaten meer jonge leerlingen. Ze hadden een care team, een vertrouwenspersoon en stonden nadrukkelijk open voor gesprekken met ons en met de basisschool. Dat voelde gelijk heel goed.”
Doolhof
Wat weet Maya nog van haar eerste schooldag? “Dat ik het heel spannend vond! De eerste dag hadden we alleen contact met onze mentor, die vertelde over de school, hoe alles werkte. We leerden ook het schoollied - niet in het Latijn maar in het Grieks. Dat was heel bijzonder, al wisten we toen nog niet wat we zongen. Daarna deden we een woordspel met alle eersteklassers.”
De dagen daarna werd het pas echt spannend. Maya: “Wat als ik de lokalen niet zou kunnen vinden - daar was ik bang voor. Het leek wel een doolhof.”
Loslaten
Ook voor Eward en Marion was het niet niks. “Toch een beetje versneld loslaten”, bekent Eward. “Ik herinner me nog hoe ik haar zag verdwijnen, tussen al die grote leerlingen, in dat grote schoolgebouw. En dan zo’n schooldisco…” Hij lacht even. “Dat was wennen ja.”
Het gezin woont in Hillegersberg. ’s Morgens en ’s middags reist Maya met haar vader van en naar school. De ene keer met de fiets, dan weer met de tram en soms met de auto. Maya: “Inmiddels weet ik de weg en fiets ik ‘s middags soms alleen terug. Als het straks vroeger licht is, kan ik misschien ’s morgens ook alleen.”
Uitdaging heeft ze nu in ieder geval genoeg. “Sommige vakken zijn zelfs een beetje moeilijk. Nederlands bijvoorbeeld - sommige dingen heb ik net anders geleerd.” Maar ze heeft haar eerste 10 al binnen. “Voor Grieks”, vertelt ze trots. Huiswerk maakt ze vooral op school, in tussenuren en voordat ze naar huis gaat. “Het meeste werk krijg ik af, maar soms moet ik thuis nog even verder.”
Vrienden
Wie denkt dat Maya de jongste is, heeft het mis. “In mijn klas zit een meisje van 9 jaar. Met haar ga ik heel goed om, net als met de andere kinderen op school. Op de basisschool was ik natuurlijk al gewend om te gaan met oudere kinderen. Ze waren altijd twee jaar ouder dan ik.”
Het enige lastige puntje bleken de gymlessen te zijn. Maya: “Ik ben veel kleiner dan de rest van de groep. Tijdens een gymles moesten we laatst een hele grote bal gooien, zover mogelijk. Ik kreeg de bal bijna niet opgetild, terwijl ik wel sportief ben - ik doe aan atletiek. Op de basisschool was ik juist goed in gym!” Maar ze maakt zich geen zorgen: “De leraar heeft gezegd: als je je best doet, dan haal je een voldoende.”
Astronaut
Wat Maya later wil worden? Over die vraag hoeft ze niet lang na te denken: astronaut! Ze is zelfs zo’n fan van de ruimte, dat ze haar verrijkingsproject over de zoektocht naar leven op andere planeten doet. “Het lijkt me zo mooi om in de ruimte te zijn. Ik ben ook fan van Star Wars. En van André Kuipers - die heb ik drie keer gezien.” Jaren geleden maakte ze zelfs een praatje met Kuipers, die haar het hele opleidingstraject om astronaut te worden uitlegde. “Hij vertelde dat ik op mijn 27e klaar kon zijn met alles, maar-” ze pauzeert even met een geheimzinnige glimlach “-dat gesprek was voor ik twee klassen oversloeg.”
Opgebloeid
“Je wilt je kinderen gewoon gelukkig zien”, besluit Eward. “En dat is ze nu. Maya straalt weer. Ze gaat met plezier naar school, ze is echt opgebloeid. Dit was weer een grote stap, maar we zijn blij met hoe het nu gaat. Het Erasmiaans is een hele veilige school met speciale aandacht voor jonge leerlingen. Wat willen we nog meer?”
Maya moet naar bed. Haar huiswerk heeft ze af dus ze kan nog lekker wat gaan lezen voordat ze gaat slapen. Voordat ze naar boven gaat willen we nog één ding van haar weten. Spreekt ze al een beetje Chinees? Helaas, de keuzevakken zijn pas in de derde. Maar, vervolgt ze met een lachje: “ik hoorde op de open dag dat, als je het heel goed doet, je al in de tweede mag kiezen.” Wij weten genoeg.