“Sport is mijn middel om kinderen de wereld te laten ontdekken. Maar dan wel op de Wouter-manier, lekker ontregelend. Daarom gaan we zoveel mogelijk naar buiten, ook door de regen, de modder en zelfs door slootjes want ze moeten zich zo goed mogelijk kunnen redden.” Wouter van Driel (60 jaar, geboren en getogen in Rotterdam) is gymleraar op mytylschool De Brug. Hij is winnaar van de verkiezing Leraar van het Jaar 2019 en ambassadeur van het Rotterdamse onderwijs.
De Brug is een school van BOOR voor leerlingen met een lichamelijke en/of meervoudige beperking in de leeftijd van 4 tot 20 jaar. “Elk kind is anders dus geen dag is hier hetzelfde. Bij ieder kind moet ik weer ontdekken wat hij of zij kan en hoe we dat kunnen versterken. Bijvoorbeeld bij een jongen die in een rolstoel zit en verkrampte armen voor zijn lichaam heeft. Hij moet toch die armen bewegen, dus ga ik op onderzoek uit. Op een gegeven moment maakte ik een grapje, toen moest hij zo hard lachen en deed hij even zijn armen open. Mooi dacht ik, en stopte zo de bal ertussen. Dat herhaal ik dan 40 keer. Ik zie altijd de mogelijkheden die er wél zijn.”
“Ik breng de kinderen bij dat ook zij de hele wereld kunnen zien”
“Wat ik mijn kinderen mee wil geven, is plezier in bewegen, nu en later. Ik breng de kinderen bij dat ook zij de hele wereld kunnen zien, wellicht op een andere manier. Ze zullen niet meedoen als atleet op de Olympische Spelen, maar ze kunnen wel degene zijn die de speer van de atleet ophaalt met een op afstand bestuurbare auto zoals op de Spelen van 2012, dat was zo gaaf. Of wie weet meedoen aan de Paralympische Spelen.”
Pionieren
Toen Wouter 11 jaar was, raakte hij door een hersenvliesontsteking tijdelijk verlamd. “Ik ervaarde zelf hoe zwaar het was. En hoe pijnlijk ik het vond dat ik niet mee kon doen met de andere kinderen. Toen ik weer hersteld was, kon ik gelukkig weer sporten. Na de middelbare school heb ik de HALO in Den Haag gedaan. Toen was er geen lesstof over bewegen voor mensen met een beperking. Het was mijn droom om op een mytylschool te werken, misschien wel ingegeven door mijn eigen ervaring als kind. Toen ik begon, moest ik zelf het lesmateriaal bedenken. Het was echt pionieren en soms voelt het nog steeds zo.”
“Ik wil dat kinderen plezier hebben. En dat kinderen die hiervoor de deur niet uitkwamen, met oma en opa mee kunnen lopen naar de winkel.”
Zelfvertrouwen
Zo introduceerde Wouter in 2018 frame voetbal op school, voetbal met een achterwaartse rollator. “De buitenwereld denkt vaak dat kinderen met meervoudige beperkingen niets kunnen, laat staan een teamsport. Iemand vroeg of ik wilde dat de kinderen dan profvoetballer moesten worden. Nee, zei ik, ik wil dat kinderen plezier hebben. En dat kinderen die hiervoor de deur niet uitkwamen, met oma en opa mee kunnen lopen naar de winkel. Door frame voetbal zoeken de kinderen hun grenzen op, leren wat ze kunnen, samenwerken, krijgen zelfvertrouwen. Dat is de rode lijn in al mijn sportlessen. De KNVB promoot frame voetbal nu ook.”
Ambassadeur
De nominatie voor de verkiezing heeft Wouter enorm verrast. “De leerlingen hadden me opgegeven, ik wist van niets! Op de dag zelf moest ik me netjes aankleden, dat was raar voor me want ik loop altijd in trainingspak. Mijn familie was er, collega’s en de leerlingen, het was een hele speciale dag. Ik vind het fijn dat ik als ambassadeur mijn verhaal kan vertellen maar ik laat mensen mijn passie liever beleven. Iedereen is welkom om bij ons op school te komen kijken naar onze aanpak. Maar we komen ook graag met de leerlingen langs om het te laten zien!”
Glunderende koppies
Pannenkoekenhuis de Nachtegaal in Kralingse Bos is voor Wouter plek met een speciale betekenis. “Elk jaar neemt mijn collega Ineke de leerlingen hier zomers mee naar toe, dat is echt een feestje voor ze. Als de pannenkoeken op zijn, kom ik met mijn blauwe sportauto aanrijden, volgeladen met ballen en pionnen. “Kom op, lekker sporten nu!” roep ik terwijl ik alles uitstal op het grasveld. Die glunderende koppies van die kinderen dan, dat maakt de dag extra speciaal.”