‘Wat staat er nou precies? Begrijp jij het?’
Dana Vermeulen (16) en Anouk Bol (16) zitten sinds september 2016 in de gemeenschappelijke medezeggenschapsraad voor het voortgezet onderwijs. De raad bestaat uit ouders, leerlingen en personeelsleden. De leden, waaronder deze twee tieners van het Wolfert Dalton, een leerling van het Erasmiaans Gymnasium en van het Libanon College, bespreken de toekomstplannen van het voortgezet onderwijs van BOOR. Zij denken mee over beleid, hebben advies- en instemmingsbevoegdheden en krijgen besluitvormingsstukken te lezen. Om zich op de eerste vergadering voor te bereiden, planden Anouk en Dana een studie-uur in.
‘Samen spitten wij de tekst door,’ vertelt Anouk. ‘Soms bevat een tekst maar één pagina, maar dan nog moeten we iedere zin wel tien keer lezen om te weten wat er staat.’
‘Het is een sprong in het diepe. Dat maakt het spannend.’
Zowel Anouk als Dana solliciteerde voor de functie op aanraden van hun moeder. ‘Op school leer ik debatteren,’ legt Dana haar keuze uit, ‘maar van besluitvormingsprocessen wist ik niets. Het is een sprong in het diepe. Dat maakt het spannend. Al doende leren we.’
‘Ik merk dat we de beleidsteksten langzaam in de vingers krijgen,’ vult Anouk aan. ‘In de afgelopen maanden hebben we zoveel geleerd. De sollicitaties alleen al.’
‘Hoe presenteer je jezelf?’ zegt Dana op haar beurt. ‘Wat is relevant om te laten zien? Ik had daar nog nooit over nagedacht.’
Ondanks dat de twee elkaar voor de medezeggenschapsraad alleen bij naam kenden, zijn ze op elkaar ingespeeld en delen zij hetzelfde doel: passend onderwijs.
‘Dat staat bovenaan onze agenda,’ vertelt Dana. ‘Ons ideaal is een onderwijssysteem waarin je als leerling precies de vakken volgt die bij jou passen.’
Volgens de tieners heeft niet iedere leerling op alle fronten hetzelfde niveau. Passend onderwijs zou hiervoor de oplossing zijn. Scholieren zouden niet meer door vakken blijven zitten die zij in de toekomst niet nodig hebben of kunnen juist verder met de stof wanneer zij een hoger niveau hebben. Onder het huidige systeem volgt iedere leerling hetzelfde traject. Voor Anouk en Dana is hun deelname aan de medezeggenschapsraad een stap om dit doel te verwezenlijken.
‘Die eerste vergadering hebben wij geen woord gezegd,’ herinnert Anouk zich. ‘Ondanks dat we goed waren voorbereid. De stof was nog te ingewikkeld. Maar de volwassen raadsleden willen echt onze mening horen. We zijn er met een reden en kunnen voor duizenden BOOR Leerlingen iets betekenen. Dat geeft een goed gevoel.’
In de afgelopen maanden spraken de twee over passend onderwijs, schoolvakanties en een eventueel nieuw schoolgebouw.
‘Ik begrijp inmiddels hoe ingewikkeld besluitvorming is,’ zegt Dana. ‘Hiervoor dacht ik dat onze directeur met zijn vingers kon knippen en hup, het zou geregeld zijn. Niet dus.’
‘Ik weet dat er naar ons wordt geluisterd en denk niet meer ‘oh, wat eng, een volwassene…’’
De gemeenschappelijke medezeggenschapsraad is nog niet bij alle leerlingen even bekend.
‘Wanneer ik erover begin, kijken klasgenoten mij glazig aan,’ aldus Anouk.
‘Het ís ook ingewikkeld,’ zegt Dana. ‘Ik ben er zelfverzekerder door geworden.
Ik weet dat er naar ons wordt geluisterd en denk niet meer ‘oh, wat eng, een volwassene…’’
Allebei krijgen zij van hun ouders mee dat het goed is om verantwoordelijkheid te nemen. Niet voor niets stimuleerden hun moeders hen om voor de functies te solliciteren.
‘Dat adviseer ik anderen ook,’ zegt Anouk. ‘Als je iets wilt, moet je er achteraan gaan.’
‘Je zit voor jezelf op school,’ vult Dana aan.
‘Precies,’ zegt Anouk. ‘Vrienden zijn belangrijk en uitgaan is leuk, maar het is jouw toekomst. Ga er voor.’